Eindelijk aan het werk

Na een goede nachtrust is het dan eindelijk zover om te beginnen. Natuurlijk mag het ontbijt van Woezelina(?), Monet en Helen niet overgeslagen worden. Maar dan toch echt aan de slag. Bij aankomst op de poli zitten de gangen al propvol. Dirk vergezelt collega Delpha en ik werk samen met Moïse. De taal blijkt toch een dingetje. Gelukkig vind ik een co-assistente die enkele jaren in de States gewoond heeft en die het Hatïaans Creools vlekkeloos vertaalt in het Engels. Diverse te opereren patiënten passeren de revue. De lijst begint zich te vullen. Een aantal oren waaronder een radicalisatie worden op de lijst geplaatst. Maar hopen dat de boor het doet. Ondertussen verricht Jan wonderen. Een defecte oogmicroscoop wordt omgebouwd tot een zeer bruikbare orenmicroscoop.  In een kast vindt hij nog een gloednieuw diathermie-apparaat en ook het anesthesie-toestel wordt met wat improvisatie gerepareerd.  Sandra maakt kennis met haar collega en probeert te achterhalen wat de opleidingswensen zijn. Margarita blijkt zeer ervaren en evenzo leergierig.  In de middag staat de eerste patiënte op het programma: Een meisje van 14 met een snel groeiende tumor in haar kaakholte die inmiddels het oog volledig verdrongen heeft. Om haar een beetje lucht te geven wordt een groot deel van de tumor verwijderd. Van genezing kan geen sprake zijn. Het gesprek met de ouders nadien was moeizaam.